Keep calm and carry on

Ostatni post na blogu opublikowałam już ponad dwa miesiące temu. Wiem, kupa czasu, kiedyś było to dla mnie niewyobrażalne, żeby chociaż raz w tygodniu o czymś nie napisać. Życie jednak potrafi być strasznie zaskakujące. Prawie w ogóle na bloga nie wchodziłam, nie wiedziałam co się tutaj dzieje i przyznam szczerze bardzo się bałam tu zaglądać, bo wiedziałam jak wiele z was pyta o moje przygotowania do wymarzonego wesela. A niestety muszę Was poinformować, że wesela nie będzie. I kropka. Nie piszę po to by się tłumaczyć, lecz by być wobec Was szczerą.
Doszłam jednak do wniosku, że pisać muszę, że blog był moim całym życiem, ogromną pasją, którą chciałam nieustannie rozwijać i dla niego żyłam. I chociaż poświęciłam na nim wiele miejsca mojemu przeżywaniu przygotowań do ślubu, tak naprawdę nie był on nigdy pamiętnikiem. Bo blog powstał jako miejsce, w którym chciałam opowiadać o wiejskich weselach, o najnowszych ślubnych trendach, o uciekaniu przed weselną tandetą, o szukaniu w ślubnym rozgardiaszu siebie i spełnianiu swoich marzeń. I właściwie taka potrzeba we mnie ciągle jest żywa, mimo tego, że pewien etap mojego życia skończył się bezpowrotnie. Dlatego blog będzie żył dalej, może trochę innym, może trochę bardziej spokojnym, ale będzie żył swoim własnym życiem.
Chciałabym podziękować w tym miejscu wszystkim, którzy kibicowali nam z całego serca i którzy teraz w tych trudnych chwilach okazali nam wsparcie i zrozumienie. Pamiętajcie:

xoxo